فرایند انعقاد شیمیایی در تصفیه آب می تواند توام با ته نشینی و یا بدون ته نشینی باشد. بحث انعقاد شامل جزئیات استفاده از مواد منعقدکننده و پلیمر الکترولیتها می باشد. مراحل انعقاد فلوکولاسیون و زلالســازی در تصفیه آبهای سطحی معمــول است. فرایند انعقاد و لخته سازی برای حذف مواد کلوئیدی مولد کدورت، رنگ (مواد آلی طبیعی) و آلک (فیتوپلانکتون) باکتریها و ویروسها می باشد.
سیستمهای متعارف تصفیه شامل انعقاد، لخته سازی، زلالسازی و متعاقب آن فیلتر شنی تند می باشد. مواد منعقد کننده شیمیایی برای خنثی سازی بار الکتریکی ذرات کلوئیدی به آب تزریق می‌شوند تا امکان توده ای شدن آنها فراهم آید. پس از تزریق مواد، اختلاط سریع آب با مواد شیمیایی در مرحله انعقاد صورت می‌گیرد. آب پس از تزریق مواد شیمیایی منعقدکننده و کمک منعقدکننده وارد حوضچه فلوکولاسیون می شود. اختلاط ملایم آب در حوضچه لخته سازی برای ایجاد توده های سنگینی قابل ته نشینی صورت می گیرد.
 

برخی اثرات زیان بخش ناخالصی های آب در صنعت:

- تولید رسوب در دستگاه های حرارتی و دیگ بخار.

- تولید بخار با کیفیت پایین.

- خوردگی بویلرها و دیگر سیستم های حرارتی و لوله ها.

- اتلاف مواد شیمیایی مانند صابون.

- باقی گذاردن لکه روی محصولات غذایی و نساجی.

این ناخالصی ها به کمک صاف کردن قابل رفع نیستند، لذا از روش انعقاد و لخته سازی برای حذف آنها استفاده می شود.

مکانیسم انعقاد

معمولا برای حذف مواد کلوئیدی آب و فاضلاب، از ترکیبات فلزاتی مانند آلومینیوم، آهن یا برخی از ترکیبات الکترولیت استفاده می شود. املاح فلزات که به عنوان منعقد کننده وارد آب می شود، در اثر هیدرولیز به صورت یونی یا هیدروکسید یا هیدروکسیدهای باردار در می آید. بوجود آمدن این مولکول باردار بزرگ با خنثی نمودن ذرات کلوئیدی و کاهش پتانسیل که عامل اصلی دافعه بین ذرات کلوئیدی می باشد، امکان لازم برای عمل نمودن نیروی واندروالسی بوجود می آورند که موجب چسبیدن ذرات به یکدیگر می شود. بنابراین عامل اصلی حذف بار کلوئیدها، یونهای فلزی نیستند، بلکه محصولات حاصل از هیدرولیز آنها می باشد. با توجه به آزمایشات مختلف، یونهای فلزات سه ظرفیتی در عمل انعقاد، مؤثرتر از سایر یونها می باشند.

انواع منعقد کننده ها

۱- منعقد کننده های آلومینیوم دار ۲- آلومینات سدیم۴- سولفات فرو ۵- سولفات فریک ۶- کلرور فریک

در اجرای شیوه ممکن است در تصفیه خانه های موجود آب نیازی به انجام تغییرات در تاسیسات زیر باشد:

۱- تاسیسات تزریق مواد شیمیایی ( منعقد کننده های فلزی، مواد پلیمیری، مواد شیمیایی پایین آورنده و بالا برنده ی( PH)
۲- نحوه ی بهره بر داری از واحدهای لخته سازی ، ته نشینی و صاف سازی
۳- راهبری و مدریت لجن تولیدی

در صورتی که ته نشینی به طور مطلوب انجام می شود، بار ورودی لخته ها به صافی ها کاهش می یابد و در صورت ته نشینی ضعیف، مدت زمان کار کرد صافی ها و ظرفیت تصفیه کاهش خواهد یافت.
در کاربرد های انعقاد پیشرفته ممکن است نیاز به تغییر اساسی در مصرف منعقد کننده در تاسیسات تصفیه باشد. همچنین ممکن است در بعضی از تصفیه خانه ها ، مواد شیمیایی از قبیل اسید یا آهک به منظور بهبود فرآیند انعقاد استفاده شود. برای این منظور نیاز به برنامه ریزی برای تامین مواد شیمیایی خواهد بود. بر مبنای آزمون هایی که قبل از اجرای این شیوه صورت می گیرد، می بایست میزان مواد شیمیایی و اصلاح های لازم از قبیل اضافه کردن اسید برای کاهش PH قبل ازتوزیع آب در شبکه مورد نیاز است، تعیین شود.