فرايند PhoStrip

فرايند PhoStrip 

اين فرايند در اصل يك فرايند بی هوازی/هوازی است. شرايط بی هوازی با نگهداری طولانی لجن فعال برگشتی (RAS) در تغليظ كننده ثقلی انجام می گيرد كه زمان ماند آن معمولا حدود 8 الی 12 ساعت می باشد. برای حذف فسفر، سرريز حاصل از تانك بی هوازی زداينده فسفر به صورت شيميايی تصفيه و RAS به طور مستقيم وارد تانك هوازی می شود. به طور معمول آهك به عنوان ماده شيميايی برای ترسيب فسفر حاصل از سرريز تانك زداينده استفاده شده است. مقدار آهك مورد نياز برای افزايش PH در حذف فسفر تابعی از قليائيت فاضلاب است و به مقدار فسفر موجود بستگی ندارد. اگر آلوم و نمكهای آهن جايگزين شود، مقدار آن به محتوای فسفر وابسته است. با وجود اينكه از تصفيه شيميايی برای حذف فسفر استفاده می شود، مقدار حذف فسفر در لجن دفعی به دليل گسترش باكتری های ذخيره كننده فسفر افزايش می يابد.

زمان ماند جامدات در فرايند Phostrip بين 5-20 روز می باشد و غلظت MLSS در اين روش بين 1000 تا 3000 ميلی گرم بر ليتر متغير می باشد. و زمان ماند هيدروليكی در اين فرايند در ناحيه هوازی بين 8-12 ساعت و در ناحيه هوازی بين 4-10 ساعت در نظر گرفته می شود.

درصد لجن برگشتی در فرايند Phostrip بين 50 تا 100 می باشد و درصد برگشت فاضلاب از ناحيه بی هوازی به حوض هوازی بين 10 تا 20 می باشد.

از مزايای روش Phostrip می توان به موارد زير اشاره كرد:

  • - به آسانی با طرحهای موجود لجن فعال تركيب می شود.
  • - انعطاف در بهره برداری
  • - عملكرد توسط نسبت BOD/P كنترل نمی شود.
  • - استفاده از مواد شيميايی خيلی كمتر نسبت به فرايند ترسيب شيميايی در جريان اصلی
  • - امكان دستيابی به غلظتهای ارتوفسفات پساب خروجی قابل قبول كمتر از mg/l1

از معايب روش Phostrip می توان به موارد زير اشاره كرد:

  • - نياز به زمان بيشتر برای ترسيب فسفر
  • - نياز به اكسيژن محلول بيشتر در مايع مخلوط برای جلوگيری از آزاد شدن فسفر در زلال ساز نهايی
  • - نياز به ظرفيت اضافی تانك برای زدايش
  • - مشكل نگهداری مرتبط با رسوب آهك