انواع دریاچه های تصفیه فاضلاب   

- دریاچه های تصفیه هوازی

دریاچه های تصفیه هوازی فاضلاباین دریاچه ها با گودی کم 0.3 تا 1.5 متر ساخته میشوند.باکتری های هوازی امکان فعالیت داشته و نور خورشید به اندازه کافی به کف دریاچه رسیده و موجب رشد گیاهان آبزی می گردد که نتیجه آن تولید اکسیژن و کمک به باکتری های هوازی می باشد. تنها در لایه نازکی از لجن که در کف دریاچه جمع می شود ممکن است باکتری های بی هوازی فعالیت نمایند. برای تماس کافی هوا با سطح دریاچه و رسیدن نور خورشید به کف آن باید این گیاهان مرتبا چیده شوند.نچیدن گیاهان نامبرده موجب می شود که در اثر مرگ و نابودی آنها محیط دریاچه دوباره با مواد آلی گیاهی ناپایدار آلوده شود.مقدار اکسیژن محلول در فاضلاب بهتر است به اندازه ای باشد که حیوان های آبزی بتوانند در آن زندگی کنند. این دریاچه ها را بسته به مقدار بارگذاری بر هر هکتار از سطح آنها به سه گروه پربار،معمولی،کم بار تقسیم می کنند. گرمای مناسب 20 درجه و تولیدات آن گاز کربنیک،گیاهان آبزی و باکتری می باشد.در نوع کم بار عمل نیترات سازی انجام می گیرد و نیترات ها هم به تولیدات دریاچه افزوده می شود.

 

 

- دریاچه های تصفیه هوازی - بی هوازی یا دوزیستی

دریاچه های تصفیه بی هوازیگودی این دریاچه ها یک تا 2.5 متر می باشد.در قسمت رویین باکتری های هوازی فعالیت می کنند که اکسیژن مورد نیاز خود را از اکسیژنی که توسط هوای روی دریاچه و عمل فتوسنتز گیاهان آبزی در دریاچه حل می شود به دست می آورند.در قسمت زیرین و در مجاورت کف آن و بویژه در قسمت لجن ، باکتری های بی هوازی فعالیت می کنند.در قسمت میانی باکتری های دو زیستی کار تصفیه را انجام می دهند.آنها می توانند با کمک اکسیژن محلول در آب به زندگی خود ادامه دهندو در صورت نبودن اکسیژن محلول قادرند باکتری های بی هوازی اکسیژن موجود در ترکیبات آلی را جذب کرده ، موجب تجزیه و احیای آن شوند.

 

 

 

 

- دریاچه های تصفیه بی هوازی

به علت گودی زیاد که بین 2.5 تا 5 می باشد، فعالیت باکتری های بی هوازی شدید است.انتخاب عمق زیاد به این دلیل است که از ورود اکسیژن به فاضلاب از راه هوا و یا رشد گیاهان جلوگیری شود تا باکتری های بی هوازی بتوانند کار خود را خوب انجام دهند.عیب اصلی تولید بوی شدید آنهاست.زیرا تنها در صورتی که محیط دریاچه قلیایی بوده و تخمیر به صورت متانی صورت گیرد،بوی تولیدشده کم خواهد بود.تغییر ناگهانی در درجه گرما و یا مقدار نمک های موجود در فاضلاب و سرانجام وجود مواد سمی در فاضلاب می تواند موجب برگشت حالت قلیایی به حالت اسیدی شده و در نتیجه بوی شدید و ناخوشایند تولید گردد.این دریاچه ها بیشتر برای تصفیه لجن استفاده می شود.اگر برای استفاده فاضلاب استفاده شود بهتر است پس از این دریاچه ها فاضلاب وارد دریاچه های دوزیستی شود و سرانجام فاضلاب با کمک دریاچه های هوازی کم بار تصفیه نهایی شود.بیشتر مواد معلق موجود در فاضلاب دریاچه های بی هوازی ته نشین شده و لجن بدست آمده پس از گذشت چندین ماه تصفیه و تثبیت می گردد.

 

- دریاچه های تصفیه تکمیلی

اینگونه دریاچه ها را برای تصفیه تکمیلی و زلال سازی فاضلاب هائی بکار می برند که پیشتر تصفیه مقدماتی و ثانوی درباره آنها انجام گرفته است.عمق آنها 1.5 متر و مدت زمان توقف فاضلاب 5 تا 20 روز انتخاب می کنند.

- دریاچه تصفیه مقدماتی

هدف فقط یک تصفیه مقدماتی می باشد و غالبا تصفیه در این دریاچه ها با یک عمل ته نشینی ساده خاتمه می یابد.بنابراین فاضلاب بیرون آمده از آنها باید در دریاچه های بعدی دوباره مورد تصفیه قرار بگیرد.

- دریاچه های هوادهی

با استفاده از هواده های مکانیکی و یا دمیدن هوا در فاضلاب ، عمل تصفیه فاضلاب را تشدید می نمایند. جهت اختلاط کامل فاضلاب در این دریاچه ها مانند استخرهای هوادهی نزدیک به 15 تا 30 وات قدرت برای هر مترمکعب از حجم آنها لازم است.قسمت بیشتر این توان صرف در هم آمیختن کامل فاضلاب می شود و تنها جزء کوچکی از آن صرف اعمال بیولوژیکی می شود.