عوامل مؤثر در انعقاد   

۱- PH و قليائيت:
به علت حذف +H از محيط ، براي ايجاد هيدروکسيدهای فلزی بايد PH قليايی باشد. براي تنظيم PH ، اغلب از آب آهک استفاده می شود، ولی نبايد در حدی باشد که باعث افزايش بی رويه سختی آب شود.
۲- مقدار ذرات معلق:
هرچه ذرات معلق بيشتر باشد، مصرف کننده منعقدها هم بالا می رود.
۳- اثر عوامل فيزيکي:
با کاهش دما و نزديک شدن به صفر ، مشکلات جدی در امر انعقاد بوجود مي آيد و لخته شدن کاهش مي يابد. به همين دليل ، مقدار مصرف منعقد کننده ها در تصفيه خانه ها در زمستان بيشتر از تابستان است.
۴- مواد منعقد کننده:
قدرت انعقاد بالا ، انعقاد کنندگی در گستره PH وسيع و همچنين مناسب بودن قيمت از خواص يک منعقد کننده خوب می باشد. علاوه بر اين می توان از کمک منعقد کننده ها ، CO۲ محلول ، دور همزنهاي مورد استفاده در عمليات انعقاد از عوامل مؤثر انعقاد نام برد.

کمک منعقد کننده ها

کمک منعقد کننده ها با ايجاد پل بين ذرات ريز لخته حاصل از کار منعقد کننده ها ، آنها را به صورت لخته های درشت و سنگين در آورده ، عمل ته نشينی را سرعت می بخشند. همچنين محدوده PH بهينه را گسترش داده ، مقدار مصرف ماده منعقد کننده را کاهش می دهند.

چند نمونه از کمک منعقد کننده ها مورد استفاده در تصفيه خانه ها
- کربنات سديم :
با تثبيت PH آب و افزايش يونهاي -OH ، عمل انعقاد را بهبود مي بخشد، مخصوصا اگر منعقد کننده مورد مصرف زاج باشد.
- آهک هيدراته:
براي جبران کمبود قليائيت محيط و از بين بردن CO۲ و کاهش سختي آب استفاده مي شود.
- گاز کلر:
از بين بردن مواد آلي موجود در آب که عامل ممانعت کننده در انعقاد هستند.
- پلي الکتروليتها :
داراي خواص پليمر و الکتروليتي بوده ، مي توانند اندازه لخته ها را درشت تر نمايند. از ديگر موارد مورد استفاده ، سيليس فعال يا سديم سيليکات و بنتونيت (عامل پلاستيسيته کردن سراميک) مي باشد.