همه جوامع ، هم به صورت جامد و هم به صورت مايع ، فضولات توليد می کنند . بخش مايع اين فضولات ، يا فاضلاب ، اساسا همان آب مصرفی جامعه است که در نتيجه کاربردهای مختلف آلوده شده است . از نظر منابع توليد ،‌ فاضلاب را می توان ترکيبی از مايع يا فضولاتی دانست که توسط آب از مناطق مسکوني ،‌اداری و تاسيسات تجاری و صنعتی حمل شده و بر حسب مورد ، با آبهای زيرزميني ، آبهای سطحی و سيلاب ها آميخته است .

اگر فاضلاب تصفيه نشده انباشته شود ، تجزيه مواد آلی آن ممکن است منجر به توليد مقدار زيادی گازهای بدبو شود . علاوه بر آن ، فاضلاب تصفيه نشده معمولا حاوی ميکروارگانيسم های بيماريزای فراوانی است که در دستگاه گوارش انسان زندگی می کنند و يا در برخی فضولات صنعتی موجودند . فاضلاب ، شامل برخی مواد مغذی نيز هست که می تواند سبب تحريک رشد گياهان آبزی شود ، و ممکن است ترکيبات سمی نيز داشته باشد ،‌بنا به اين دلايل انتقال سريع و بدون دردسر فاضلاب از منابع توليد ، وسپس تصفيه و دفع آن ، نه فقط مطلوب ، بلکه در جوامع صنعتی ضروری است و جنبه اقتصادی و توليد درآمد نيز دارد .

تصفيه آب و فاضلاب شاخه ای از مهندسی محيط زيست است که اصول بنيادی علوم و مهندسی را در مسائل کنترل آلودگی آب به خدمت می گيرد . هدف نهايی مديريت فاضلاب حفاظت محيط زيست است به نحوی که با اصول بهداشت عمومی و مسائل اقتصادی ، اجتماعی و سياسی هماهنگ باشد.