امروزه حفظ منابع آب ، يعني حياتی ترين ماده ای که بشر به آن نياز دارد بطور فزاينده ای مورد توجه مجامع مختلف بين المللی قرار گرفته است . رشد روزافزون جمعيت و در نتيجه بهره برداری بيش از حد از منابع محدود آب از يک طرف و آلوده شدن آنها بسبب فعاليتهای گوناگون زيستی ، کشاورزی و صنعتی بشر از طرف ديگر همگی دست به دست همديگر داده و زنگ خطر بحران آب را در سال های آينده به صدا در آورده است. بنابراين حفظ کيفيت فيزيکی و شيميايی و بيولوژيکی منابع آب سرلوحه فعاليت بسياری از سازمانهايی است که به نحوی با اين منابع سرو کار دارند .

اين مهم از دو جنبه کلی قابل توجه است :

١- افزايش کيفيت آبی که بايد به مصارف گوناگون برسد که تحت تاثير سه عامل عمده بوده است

- افزايش آلاينده ها در منبع طبيعی آب .

- آزمايش های کيفي آب و فاضلاب با دقت بالا .

- افزايش سطح استاندارد آب آشاميدنی .

٢- افزايش کيفيت فاضلاب تصفيه شده گوناگون شهری ، روستايی ، کشاورزی و صنعتی .

پر واضح است که اهميت اين جنبه زياد بوده و اگر تمام توجه به آن معطوف می شد هيچگاه بشر با بحران کم آبی روبرو نمی شد .

تحولاتی که در چند سال اخير موجب پيشرفت تکنولوژی تصفيه آب و افزايش کيفيت آب آشاميدنی شده است بشرح ذيل می باشد :

- حذف مرحله کلر زنی در ابتدای تصفيه خانه ( استفاده از کلر فقط در آخرين مرحله تصفيه برای بهره برداری از کلر باقی مانده در شبکه )

- استفاده از ازون و پرتودهی فرابنفش در مراحل مختلف تصفيه .

- استفاده بيشتر از سيستم ازون ، بويژه استفاده از اکسيژن برای تغذيه دستگاه و بهره گيری از برق با فرکانس متوسط ،‌باعث شده تا غلظت ازون بالا رفته و در نتيجه طراحی دستگاه های توليد ازون کوچکتر شود.