در اين فرايند ابتدا فاضلاب وارد يك واحد بي هوازي شده كه داراي اختلاط مكانيكي با ميكسر مي باشد. همچنين سيستم داراي يك تانك ته نشيني است كه لجن را به واحد بي هوازي برگشت مي دهد. در مرحله جداسازي به منظور حداقل كردن جامدات شناور از يك حذف كننده گاز استفاده مي گردد.

مشكلي كه به طور مستمر در اين راكتور ها ديده مي شود ، ميل جامدات بيولوژيكي براي صعود در تانك ته نشيني در اثر حباب هاي گاز توليد شده و بنابراين اتلاف جامدات بيولوژيكي در پساب مي باشد كه وجود يك حذف كننده گاز بين تانك اختلاط كامل و تانك ته نشيني مي تواند اين مشكل را حل كند. با برگشت لجن از تانك ته نشيني به راكتور بي هوازي ، زمان ماند كمتر شده و پساب خروجي با كيفيت بالاتري حاصل مي گردد. معمولا از اين راكتورها براي فاضلاب هايي با جامدات بالا و غلظت مواد محلول آلي زياد استفاده مي گردد. براي راهبري اين راكتورها براي فاضلاب هايي با جامدات بالا و غلظت مواد محلول آلي زياد استفاده مي گردد. براي راهبري اين راكتورها دماي 32 درجه سانتي گراد و زمان ماند جامدات 10 روز پيشنهاد مي گردد. البته به ازاي هر 11 درجه كاهش دماي بهره برداري اين زمان دوبرابر مي شود.